Europejski Instytut Walutowy (1994–1998)
W 1992 roku w Traktacie o Unii Europejskiej, nazywanym także traktatem z Maastricht, nakreślono plan wprowadzenia wspólnej waluty unijnej i stworzenia odpowiedzialnego za nią banku centralnego. Ważnym etapem procesu prowadzącego do powstania EBC było ustanowienie w styczniu 1994 Europejskiego Instytutu Walutowego (EIW). W przeciwieństwie do swojego poprzednika, czyli Komitetu Prezesów, EIW miał osobowość prawną. W kolejnych latach szybko się rozwijał, zarówno jako instytucja, jak i pod względem liczby pracowników. Na czele EIW stało dwóch prezesów: najpierw Alexandre Lamfalussy, a od lipca 1997 – Willem Frederik Duisenberg, który w 1998 został też pierwszym prezesem EBC. Prezes EIW stał na czele jego Rady, w której skład wchodzili ponadto wiceprezes EIW oraz prezesi unijnych banków centralnych.
Przez następnych cztery i pół roku struktura organizacyjna EIW dynamicznie się rozwijała. Większość prac prowadziły równolegle podkomisje, grupy robocze oraz wspólne zespoły zadaniowe z udziałem banków centralnych i EIW; organizacyjne zasady współpracy zostały ustalone jeszcze za czasów Komitetu Prezesów.
EIW skupiał się przede wszystkim na utworzeniu Europejskiego Systemu Banków Centralnych, w tym powołaniu EBC i wprowadzeniu nowej waluty. Wykonywał także zadania operacyjne, w tym przejął funkcje swojego poprzednika – Europejskiego Funduszu Współpracy Walutowej. Cele EIW były następujące:
- poprawa koordynacji polityki pieniężnej w UE
- pilnowanie stabilności finansowej
- ulepszenie (transgranicznych) systemów płatności w UE
- tworzenie ram regulacyjnych, organizacyjnych i logistycznych
- opracowanie strategii wspólnej polityki pieniężnej dla euro
- przygotowanie fundamentów jednolitego rynku pieniężnego.
Akta EIW dotyczą działań przygotowawczych i operacyjnych prowadzonych w latach 1994–1998: spotkań grup roboczych, czynności i dokumentów administracyjno-organizacyjnych oraz głównych zadań związanych z ujednoliceniem systemów płatności, metod statystycznych i polityki pieniężnej, zaprojektowaniem i emisją banknotów euro itp.
Obecnie przygotowywany jest wykaz zawartości archiwum.
Dokumenty już upublicznione można znaleźć w odpowiedniej części publicznego rejestru dokumentów.